Zostałam Słoikiem. Prawie?

Lemingi? Słoiki? Warszawka?

Słyszeliście te określenia? 

Pewnie większość z Was tak. Ja o ich istnieniu dowiedziałam się całkiem niedawno.

Dlatego też śpieszę Wam donieść, że zostałam Słoikiem ;))

W zasadzie to prawie Słoikiem ;))

Kto to jest słoik?

Człowieczek, który przeprowadził się do Warszawy, ale na weekendy wraca do domu i przywozi z niego jedzenie w słoikach.

Ja jestem człowieczkiem, który właśnie się przeprowadził... prawie do Warszawy (mieszkam i pracuję pod Warszawą), do domu jeżdżę prawie co weekend (a tak naprawdę to duużo rzadziej), przywożę prawie słoiki (jak na zdjęciu widzicie są to prawie domowe słoiki z prawdziwie sklepowym sosem). 

Waszym zdaniem jestem słoikiem? Czy jednak prawie słoikiem? ;))

Korzystając z okazji chciałabym zapowiedzieć utworzenie nowego cyklu o tajemniczo brzmiącej nazwie PPS ;))

Do zobaczenia. I trzymajcie za mnie kciuki w tej prawie-Warszawie :))

O błękicie nieba i zapachu kwiatów...

Też już byliście zmęczeni tą długą i okrutną zimą?

Też nie mogliście się doczekać pięknego wiosennego nieba?

I pąków na drzewach?

I śpiewu ptaków?

P.S.

Witajcie po baardzo długiej przerwie.

Czy ktoś mnie jeszcze pamięta?

Postaram się z Wami pozostać na dłużej, dokonać wiosennych zmian na blogu, tak żeby było bardziej ciekawie i intrygująco.

Mam nadzięję, że wystarczy mi wytrwałości... ;)